Miły pogląd. Zakłada, że dobre szkolenie to takie, podczas którego trener – niczym wodzirej czy artysta estradowy – zabawia i porywa „towarzystwo”. Pytanie tylko, jaki ma to związek z uczeniem się uczestników. Bez wątpienia można wskazać przykłady szkoleń, w których taki trener będzie najwłaściwszy. Można sobie wyobrazić, ze osobowość i zachowania szkoleniowca pozwalają mu na pełne angażowanie uczestników, zainspirowanie ich do zmiany, na przykład postaw. Nie należy jednak uznawać tego kryterium za konieczny warunek efektywności szkolenia. Czasami trener-rzemieślnik czy trener-facylitator zdziała więcej niż trener-gwiazda. Nieco złośliwe powiedzenie o trenerach-gwiazdach mówi, ze często jedynym efektem ich szkolenia może być przekonanie uczestnika kursu. „Tak dobry i porywający jak trener to ja nigdy nie będę”.
Wysokie kompetencje interpersonalne, łatwość nawiązywania relacji i utrzymywania kontaktu z grupą rzeczywiście stanowią duży atut trenera – bez względu na to, jaki jest cel i temat szkolenia – dlatego szukając szkoleniowca, warto uwzględnić te cechy.
Artykuł jest fragmentem publikacji:
W. F. Szymczak, T. Wański „Profesjonalni trenerzy, czyli jak planować osiągać długofalowe rezultaty”, Wydawnictwo GWP, Sopot 2011